Identity Heritage Supporting Board

Ta strona jest tylko do odczytu. Możesz wyświetlić źródła tej strony ale nie możesz ich zmienić.
(**Uwaga:** Zob. [[pl:edytowanie_dokuwiki]].)

{{:pl:przestepczosc:sadownictwo:polska:dokuwiki-okno-uchwyt-202503160842-320x220.gif}}

-----

==== Systemowe poplecznictwo w przestępczości państwowej ====

=== Polityczne uzależnienie sędziów jako narzędzie władzy wykonawczej ===

== Sędziowie na usługach partii politycznych ==

== Business sądowy ==

=== Polityczna sprawa wymuszonych zaginięć dzieci ===

== Łamanie prawa do wyrażania opinii o handlu dźiećmi ==

== Sądowe poplecznictwo w dostarczeniu dzieci pedofilom ==

== Niszczenie organizacji społecznej ==

Niszczenie organizacji społecznej jest powszechnie stosowanym przez organizacje 
państwowe sposobem unikania demokratycznej kontroli działania 
państwa, gdy funkcjonariusze państwowi chcą zapewnić sobie bezkarność 
w poważnej przestępczości lub zbrodni. 

Aktualnym w 2025 r. przykładem przestępczego wykorzystania 
instytucji państwowych do ochrony sprawców przestępczości 
państwowej poprzez niszczenie organizacji społeczeństwa 
obywatelskiego jest [[pl:przestepczosc:sadownictwo:polska:postepowanie:karne:lodz:sad-rej-d-l-srodm-iv-k-147-20:przesladowanie-fws|prześladowanie SWS/FWS]] oraz 
blokowanie postępowania karnego w sprawie tego prześladowania.

=== Post-demokratyczna samoochrona społeczeństwa obywatelskiego ===

== Niereprezentatywność w demokracji ==

Drugie przejście demograficzne w Europie Zachodniej i niedkończona rewolucja wolności w Europie Środkowej (.....)

== Personalizm zamiast instytucjonalizmu ==

Ochrona społeczeństwa obywatelskiego nie może być opierana o mitologię 
i domniemania praworządności oraz szacunku dla praw człowieka.

Funkcjonariusze państwowi proponują błędne rozwiązania 
braku praworządności. Porada udzielona przedstawicielowi 
SWS/FWS przez prezesa Sądu Okręgowego w Poznaniu pismem z 
dnia 11 marca 2025 r., by „sformułować odpowiednie pismo w 
odpowiedniej formie i skierować do właściwego organu w celu 
nadania dalszego biegu”, mogłaby mieć zgodne z przepisem 
art. 2 Konstytucji demokratyczne i praworządne znaczenie oraz 
zasadność tylko wówczas, gdyby objęte nią czynności 
odbywały się w ramach konstytucyjnego ładu prawnego 
Rzeczypospolitej. W ramach tego ładu sądom przypisano zadania 
organizowania oraz dokumentowania sporów dotyczących prawa i 
praw. W przypadku zaniedbania przez sąd któregokolwiek z tych 
kluczowych dlań zadań zwykle kształtuje się sytuacja, w 
której nie tylko „pismo w odpowiedniej formie” nie może 
pełnić roli przypisanej mu w praworządnej demokracji, lecz 
nadto niemożliwym staje się znalezienie pismu odpowiedniej 
dlań formy, bowiem niespełnionymi stają się normy 
odpowiedniości formy pisma do jego przedmiotowego odniesienia. 
Formy czynności prawnych są dostosowane do ładu prawnego i 
nie mają funkcji poza jego granicami. Pismo oparte o normy 
właściwości określone dla instytucji sądu traci swe 
demokratyczne i praworządne znaczenie oraz zasadność wraz z 
utratą przez sąd zdolności lub woli rzetelnego organizowania 
oraz dokumentowania sporów dotyczących prawa i praw. W 
szczególności zdarza się to wraz z zawłaszczeniem 
instytucji sądu do celów prywatnych lub w prywatnym 
interesie, zapośredniczonym ewentualnie przez politykę lub 
działalność gospodarczą. Wówczas posługiwanie się 
nieodpowiednią już formą mogłoby budować fałszywą 
legitymację takiego zawłaszczenia.

Gdy instytucja nie spełnia swych zadań w systemie prawnym 
Rzeczypospolitej, inne instytucje tego systemu winny systemowo 
działać na rzecz jej naprawy. Jeśli tego nie czynią, pozostają niefunkcjonalnymi, 
to zadaniem obywatela jest stwierdzić na podstawie art. 7 
Konstytucji upadek ich instytucjonalizacji oraz odmawiać ich 
uznawania i **wybierać w sprawach publicznych personalizację powiązań społecznych zamiast ich 
(niefunkcjonalnej) instytucjonalizacji**: bezpośrednie odniesienie do 
czynów i sprawców naruszania prawa. Zastępować powiązaniami osobowymi szkodliwe powiązania instytucjonalne, w trosce o resztę systemu instytucjonalnego i ładu prawnego, o potrzeby ich naprawy lub budowania, a nie jedynie o indywidualny interes lub prywatne 
dobro własne lub sprawcy w patologicznej instytucjonalizacji.

Jest oczywistym, że osoby, którym powierzono instytucję sądu wraz z jego wyposażeniem, mogą 
poprzez fałszowanie akt sądowych, uniemożliwienie zapisu dźwięku z posiedzeń 
sadowych, poprzez zamknięcie dostępu do zapisów z kamer sądowych, 
istotnie utrudnić dowodowe ujawnianie umyślności i 
uporczywości czynów sądowego poświadczania nieprawdy. 
Wobec takiego postępowania tych osób w warunkach instytucjonalnej niefunkcjonalności nie 
byłaby odpowiednią jakakolwiek forma wniosku o kontrolę w systemie instytucjonalnym. 
W demokracji zamysł kontroli instytucjonalnej nie obejmuje systemowej samokontroli, 
i jest w dodatku oparty o domniemania legalności oraz niewinności, 
a **systemowi instytucjonalnemu państwa nawet w demokracji nie przysługuje domniemanie niewinności**.

== Budowanie post-demokracji ==

W demokracji kontrola systemu instytucjonalnego jest 
zewnętrznym wobec tego systemu  zadaniem obywatela. Ich 
wypełnianie może okazać się budowaniem systemu 
"post-demokratycznego" rozważanego przez Václava Havla. 
Zadaniem obywatela chroniącego społeczeństwo 
obywatelskie przed nawrotem autorytaryzmu jest nieustannie podejrzewać 
funkcjonariuszy państwa o gotowość do najgorszych zbrodni. 
Wskazania Václava Havla pozostają aktualnymi.
Identity Heritage Supporting Board

Narzędzia użytkownika

Narzędzia witryny

Narzędzia strony
