Identity Heritage Supporting Board

W postępowaniu pod sygnaturą akt: IV K 147/20, Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi (SR) naruszeniami prawa do rzetelnego sądu, były: (1) Uniemożliwienie przedstawicielowi SWS/FWS udziału w rozprawie i postępowaniu dowodowym uzasadniane twierdzeniem, jakoby akt oskarżenia został doręczony mu przed dniem 30 września 2021 r. (2) Badanie i odmowa przyjęcia wzajemnego aktu oskarżenia poprzedzające nie tylko doręczenie aktu oskarżenia, lecz także poprzedzające pierwsze wysłanie aktu oskarżenia do oskarżonego. (3) Wykluczenie wszystkich dowodów zgłoszonych przez oskarżonego oraz wykluczenie przesłuchania wszystkich świadków. (4) Wydanie „wyroku” bez zapowiedzi jego ogłoszenia. (5) Brak publicznego ogłoszenia wyroku SR. (6) Sfałszowanie protokołu poprzez dodanie doń twierdzenia o rzekomej zapowiedzi terminu ogłoszenia wyroku SR. W postępowaniu pod sygnaturą akt: V Ka 1624/22, Sądu Okręgowego w Łodzi (SO) naruszenie prawa do rozpatrzenia sprawy przez niezależny sąd zostało spowodowane powierzeniem orzekania „sędziemu” powołanemu na wniosek „Krajowej Rady Sądownictwa” działającej w składzie nie obejmującym piętnastu członków Krajowej Rady Sądownictwa, których niezależność zgodnie z art. 4 ust. 2 w związku z art. 187 ust. 1 pkt 2 Konstytucji powinien zapewniać ich wybór dokonywany przez Naród, a nie przez sędziów lub przez posłów lub przez innych przedstawicieli Narodu, którzy nie otrzymali zgodnego z Konstytucją upoważnienia do wybierania tych piętnastu członków. Naruszenie prawa do rozpatrzenia sprawy przez niezawisły/niezależny i bezstronny sąd zostało spowodowane powierzeniem orzekania „sędziemu” SO powołanemu w drodze „awansu sędziowskiego”, a nie w drodze bezpośredniego powołania. Naruszenie prawa do rozpatrzenia sprawy przez niezawisły/niezależny i bezstronny sąd zostało także spowodowane powierzeniem orzekania „sędziemu” SO i SR powołanemu na wniosek „Krajowej Rady Sądownictwa” oparty o ocenę jego kandydatury dokonaną w oparciu o kryteria oceny ustalone na podstawie prawnej, którą Trybunał Konstytucyjny pod sygnaturą akt: SK 46/06, uznał dnia 27 listopada 2007 r. za sprzeczną z Konstytucją. Naruszenia prawa do rozpatrzenia sprawy przez bezstronny sąd zostały spowodowane poprzez: (1) Powierzenie orzekania SR koleżance oskarżyciela prywatnego, z którą pracował jako sędzia w sądzie, do którego przekazano sprawę. (2) Orzekanie przez „sędziego” SO objętego wnioskiem o badanie niezależności i niezawisłości złożonym przed upływem terminu siedmiu dni od powiadomienia wnioskodawcy o tożsamości sędziego, jego imieniu i nazwisku. (3) Rozpatrzenie sprawy przez „sędziego” SO objętego wnioskiem o jego wyłączenie z powodów niedopuszczania świadków, niedoręczenia apelacji, oddalenia wniosku o dowód z zapisu dźwiękowego rozprawy przed sądem pierwszej instancji na okoliczność braku zapowiedzi ogłoszenia wyroku przez ten sąd. Naruszeniem prawa do rozpatrzenia sprawy przez sąd ustanowiony ustawą było przekazanie sprawy na podstawie art. 36 kodeksu postępowania karnego do rozpatrzenia Sądowi Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi przez Sąd Okręgowy w Poznaniu na wniosek Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu złożony z urzędu mimo braku podstawy w art. 36 do działania z urzędu oraz do inicjatywy podobnej inicjatywie z art. 37 tego kodeksu, w związku z następującą po przekazaniu odmową prawa do zaskarżenia przekazania. Naruszeniem prawa do jawności postępowania sądowego było wyłączenie jawności postępowania SO i SR na podstawie art. 359 pkt. 2 kodeksu postępowania karnego, mimo że sprawa nie dotyczyła zdarzeń obyczajowych ani życia prywatnego, lecz wyłącznie zleconych przez sąd zadań adwokata jako reprezentanta dziecka w postępowaniu o przysposobienie, oraz występu tego adwokata w rządowej telewizji.

Naruszeniami prawa do otrzymania informacji o istocie i przyczynie oskarżenia były: (1) Pierwsze wysłanie aktu oskarżenia do przedstawiciela SWS/FWS najwcześniej w dniu 21 listopada 2019 r., po odmowie w dniu 12 marca 2019 r. przyjęcia wzajemnego aktu oskarżenia, podtrzymanej dnia 5 września 2019 r. i uzasadnionej brakiem szczegółowości wzajemnego aktu oskarżenia, chociaż bez doręczenia aktu oskarżenia nie można było zwiększyć szczegółowości wzajemnego aktu oskarżenia ani nawet go ukończyć. (2) Odmowa doręczenia przesyłki z listopada 2019 r. z aktem oskarżenia adresatowi do doręczeń wskazanemu przez przedstawiciela SWS/FWS zgodnie z art 133 § 3 lub z art. 138 kodeksu postępowania karnego, dokonana mimo doręczania temu adresatowi do doręczeń wszystkich wcześniejszych przesyłek z tego samego postępowania. (3) Uznanie odmowy doręczenia przesyłki z aktem oskarżenia adresatowi do doręczeń za odmowę odbioru przesyłki przez przedstawiciela SWS/FWS. (4) Brak wskazania przedmiotu postępowania w Łodzi mimo pisemnych wniosków przedstawiciela SWS/FWS o wskazanie. (5) Drugie wysłanie aktu oskarżenia do przedstawiciela SWS/FWS podczas jego pobytu w areszcie w Poznaniu, w którym uniemożliwiano mu odbiór korespondencji. (6) Trzecie wysłanie aktu oskarżenia do przedstawiciela SWS/FWS podczas jego pobytu w areszcie w Łodzi, w którym uniemożliwiano mu odbiór korespondencji. (7) Uniemożliwianie przedstawicielowi SWS/FWS odbierania sądowej korespondencji procesowej lub dotyczącej procesu w czasie aresztowania, sytuacja jego wymuszonego zaginięcia. (8) Brak podstawy prawnej i nielegalność aresztowania uniemożliwiającego przedstawicielowi SWS/FWS otrzymywanie informacji o treści oskarżenia potrzebnej mu do własnej obrony.

Naruszeniami prawa do czasu na przygotowanie obrony były: (1) Zwolnienie przedstawiciela SWS/FWS z aresztu, który trwał 28 dni, dokonane nie wcześniej niż dnia 22 czerwca 2021 r. o godzinie 15:25 przed rozprawą w dniu 25 czerwca 2021 r. godzinie 11:00, w sytuacji konieczności przygotowania i dojazdu w dniu poprzedzającym. (2) Uniemożliwienie przedstawicielowi SWS/FWS wyboru adwokata i uzgodnienia z nim obrony w sytuacji braku czasu.

Naruszeniami prawa do obrony były: (1) Prowadzenie rozprawy w Łodzi następujące po przekazaniu sprawy do Łodzi bez powiadomienia przedstawiciela SWS/FWS o tym przekazaniu oraz o przedmiocie postępowania w Łodzi i o sygnaturze akt postępowania. (2) Prowadzenie rozprawy w Łodzi pod nieobecność przedstawiciela SWS/FWS, mimo uznania, że obecność ta jest obowiązkowa i mimo późniejszego aresztowania go pod pozorem obowiązkowej obecności podczas rozprawy. (3) Prowadzenie rozprawy w Łodzi w dniu 25 czerwca 2025 r. w obecność przedstawiciela SWS/FWS stwierdzającego, że nie zna treści oskarżenia, dokonywane bez uprzedniego doręczenia mu aktu oskarżenia. (4) Doręczenie przedstawicielowi SWS/FWS aktu oskarżenia dopiero w czasie rozprawy w dniu 30 września 2021 r., po wielokrotnym wymuszaniu jego udziału w rozprawie bez znajomości aktu oskarżenia. (5) Wydanie wyroku apelacyjnego bez otwarcia przewodu sądowego.

Naruszeniami prawa do przesłuchania świadków oskarżenia były: (1) Całkowite wykluczenie przesłuchania świadków oskarżenia, pozbawione uzasadnienia merytorycznego. (2) Wykluczenie przesłuchania świadków oskarżenia postanowione pomimo przekazania sprawy na podstawie art. 36 kodeksu postępowania karnego sądowi w Łodzi jako sądowi nie będącego sądem właściwym miejscowo w sprawie, dokonanego właśnie w celu przesłuchania tych świadków.

Naruszeniami prawa do środka odwoławczego były: (1) Wydanie wyroku apelacyjnego dnia 27 lipca 2023 r. bez poprzedzenia go otwarciem przewodu sądowego, które powinno nastąpić poprzez złożenie sprawozdania przez sędziego przewodniczącego. (2) Sfałszowanie protokołu poprzez dodanie doń twierdzenia o rzekomym złożeniu sprawozdania przez „sędziego” SO Piotra Augustyniaka.

Naruszeniem prawa do wolności myśli i sumienia w odniesieniu do zagrożenia powodowanego przez byłego sędziego Marcina Białeckiego jego działaniami podejmowanymi pomiędzy osobami mogącymi pełnić role sędziów i role handlarzy dziećmi, oraz naruszeniem prawa do uzewnętrzniania przekonania o tym zagrożeniu, było pomówienie przedstawiciela SWS/FWS przez „sędziego” Piotra Augustyniaka (na str. 18 uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi; zał. s. 158) o rzekome podniesienie przez przedstawiciela SWS/FWS zarzutu, „że oskarżyciel jest »handlarzem dziećmi«”.

Naruszeniem prawa do wyrażania opinii było prowadzenie postępowania karnego z zarzutu rzekomego pomówienia, dokonywane bez merytorycznego rozpatrzenia przynajmniej wskazanych okoliczności spełniających przesłanki stosowania art. 213 kodeksu karnego w zakresie potrzeby ochrony dziecka.

Naruszeniami prawa do zgromadzania się i stowarzyszania się było organizowanie postępowania wykluczające udział w nim osób działających w organizacji społecznej.